Biyolojik Ritim

  Hayat, bir imtihan sahnesidir. İnsan, bu sahnede türlü hâllerden geçerek olgunlaşır, şekillenir ve gerçeği idrak eder. Kimi zaman mutluluk, kimi zaman hüzün, kimi zaman ise sabır ve tahammül ile sınanırız. Her bir imtihan, Rabbimizin bizlere sunduğu bir hikmet dersi, bir terbiye vesilesidir, ibret almasını bilene elbet.  İnsan, rahat ve huzur içindeyken çoğu zaman hakikati unutur. Hayatın geçici lezzetleri ve dünyanın aldatıcı süsleri, ona gerçek gayesini unutturabilir. Ancak imtihan anları, ona hakikati hatırlatır. Düşündüğünde, sabrettiğinde ve tevekkül ettiğinde, aslında her şeyin bir anlamı olduğunu fark eder. Çünkü dünya, asıl yurt olan ahiretin tarlasıdır. Burada ekilen tohumların, orada meyvesini alma yeridir. Allah Teâlâ Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyurur: "Andolsun, sizi biraz korku, açlık, mallardan, canlardan ve ürünlerden eksiltme ile deneyeceğiz. Sabredenleri müjdele!" (Bakara, 155). Bu ayet, hayatın her anında sınavlardan geçeceğimizi ve sabrın en büyük kurtulu...

Allah’ın Rasûlü bir gün  sahabilerle Medine’de dolaşıyordu. Kabristanın yanından geçerken, çocuğunun kabri başında feryad ederek ağlayan bir kadına rastladı. Evlat acısına yüreği dayanmayan kadıncağızın bu halini gören Hz. Peygamber (s.a.s.) ona, “Allah’tan sakın ve sabret!” dedi. Kederinden onun Peygamber olduğunu fark edemeyen kadın, “Bana karışma! Benim başıma gelen senin başına gelmedi deyiverdi. Bir müddet sonra oradakilerden biri kadına onun, Allah’ın Resûlü olduğunu söyledi. Kederli anne özür dilemek üzere Hz. Peygamber’in (s.a.s.) kapısına geldi. Yaptığına pişman olan kadın, “(Kusurumu bağışla) Allah’ın elçisi olduğunu bilemedim.” diyerek mazeret beyan etti. Bunun üzerine Rasûlullah (s.a.s.) ona şu karşılığı verdi: “Gerçek sabır, musibetin geldiği ilk anda gösterilen sabırdır.”(Buhârî, Cenâiz, 31) Mümin özellikle musibetle ilk karşılaşma anında metanetini korumalı, musibetler karşısında sabırlı olmalıdır. Bakara Suresi 156.ayette buyurulduğu üzere اَلَّذ۪ينَ اِذَٓا اَصَابَت...